W opiniach krytyków:

        "Zbigniew Kiwka jest pisarzem batalistą. Niekiedy wręcz świetnym. Sceny walki na cmentarzu z książki "Na początku był front" są w swej funkcjonalnej przesadzie zgoła olśniewające. Tak samo nader sugestywne są opisy walk miejskich w tej książce i w "Carinie", choć są to opisy skażone moralistyką. Opowiadania "Ostatni krok w chmurach" to batalistyka bardzo wysokiej próby.
        Namawiałbym do ponownego przeczytania tych książek, już nie jako książek o wojnie, o występnych i tchórzliwych Niemcach, o naszym historycznym i moralnym prawie do Kołobrzegu i Szczecina, ale także do przeczytania ich jako książek, w których pisarz wśród strasznych i doniosłych wydarzeń historycznych szuka fabularnego dowodu na to, że ZŁO jest wewnętrznie sprzeczne, a człowiek w swej istotności niewymienny, więc jakby nieśmiertelny."

        "Autora zafascynował sposób, w jaki świat epicki przekształca się w miazgę, obyczajowe wątki przemieniają się w ekspresjonistyczny obraz. Zostało to zaplanowane i zrea1izowane z dużą konsekwencją. Już od początku budowana jest atmosfera: sceny krótkie i gwałtowne, kolorystyka ciemna, silne kontrasty światła i mroku, fi1mowe zb1iżenia. Może nie zawsze dopracowane, widoczna jest jednak koncepcja. Prowadzi ona do momentu, kiedy upadają wszystkie dotychczasowe principia, nieważne stają się złudzenia: szlachetne postawy tracą swą jednoznaczność."

        "Ze Zbigniewem Kiwką sprawa jest dość szczególna. Należy właściwie do generacji "współczesnościowej", ale jego utwory batalistyczne są pisane tak, jakby autor był uczestnikiem bojów. Utwory bata1istyczne o paradoksach wojny, smaku klęski i zwycięstwa."

        "Lektura zbioru opowiadań "Ostatni krok w chmurach" nasuwa skojarzenie ze "Szkicami spod Monte Cassino" Wańkowicza. To zaszczytne i zapewne nie przypadkowe pokrewieństwo literackie przejawia się przede wszystkim w surowej i oszczędnej narracji oraz znajomości realiów topograficzno - krajoznawczych masywu górskiego, który jest terenem wydarzeń bojowych przedstawio- nych w opowiadaniach.
        W okresie debiutu autora tematyka wojenna była jeszcze dość słabo wykorzystana przez literaturę, trafiała też bezpośrednio do wspomnień wielu czytelników, spełniając przede wszystkim funkcję literackiej dokumentacji wstrząsających przeżyć. W miarę upływu lat zmienia się nie tylko rola prozy narracyjnej o tematyce wojennej, przewartościowuje się także kryteria jej oceny. O tym czy ostanie się próbie czasu zdecydują jej walory ideowo- artystyczne.
        Ostatni tom opowiadań Kiwki "Ostatni krok w chmurach" świadczy o tym, że autor ma szanse zdobycia trwałej pozycji w naszej literaturze."